Het bemiddelen van statushouders naar betaald werk gaat goed!

Dat je wellicht even met de ogen knipperde toen je de kop van dit artikel zag, snap ik best. Ik begrijp ook dat je deze kop niet zo snel bij een artikel van mijn hand zou verwachten. Des te meer reden om verder te lezen, nietwaar? Is er sprake van een trendbreuk in het begeleiden van Statushouders naar betaald werk, of speelt er iets anders?

Eind mei riep de Sociaal-Economische Raad in het rapport Integratie door Werk, niet voor het eerst overigens, gemeenten op statushouders beter en sneller te gaan helpen bij het zoeken naar werk. Ook zou de begeleiding bij taal en het vinden van de weg in de gemeentelijke bureaucratie geïntensiveerd moeten worden. 

Is  de situatie de afgelopen zes maanden zodanig veranderd dat ik durf te stellen dat er veel waardevols gebeurt om talenten en werkgemotiveerden met een statushoudende achtergrond aan werkgevers te koppelen?

Eerlijk gezegd weet ik dit niet en heb ik geen zin me hier in te verdiepen en over uit te spreken. Ik richt me op ontwikkeling, groei en positieve geluiden en put hierbij uit mijn eigen ervaring en omgeving.

Inmiddels houd ik me vier jaar bezig met het begeleiden van Statushouders en werkgevers opdat zij elkaar ontmoeten en met elkaar mogelijkheden ontdekken en invullen. Vier jaar waarin ik veel heb gezien, geluisterd, gedaan en geleerd. Op basis hiervan durf ik het volgende te stellen.

• Het overgrote deel van de werkgevers staat open tot meer diversiteit binnen de organisatie en staat tevens welwillend tegenover het aantrekken van statushouders. Zij weten echter nog niet goed hoe dit aan te pakken, waar te beginnen en via welke kanalen zij in contact komen met de groep statushouders;

• Het overgrote deel van de statushouders wil graag werken en, met inzet van kennis, ervaring en inzet, hun eigen geld verdienen. Zij weten echter nog niet zo goed hoe dit aan te pakken, waar te beginnen en via welke kanalen zij in contact komen met werkgevers die samen de mogelijkheden willen ontdekken en onderzoeken;

• Veel, vooraf op tafel gelegde, barrières, waardoor statushouders binnen organisaties minder eenvoudig inzetbaar zouden zijn, blijken in de praktijk enorm mee te vallen en vaak uitstekend te overbruggen.

Onlangs werd ik gebeld door een relatie. Hij gaf aan dat ze nog steeds zo blij zijn met de medewerker, statushouder, die ik, inmiddels een jaar geleden aan hen gekoppeld had. En of ik nog meer van dit type arbeidskrachten kon vinden.

Deze week hoorde ik een directielid van een middelgrote organisatie, volgens mij meer tegen zichzelf dan tegen mij, zeggen dat het toch te gek is dat zij het thema inclusief en divers werven al ruim vier jaar op de agenda hebben staan. Waar bij ieder kwartaaloverleg het agendapunt weer terug komt, valt er over concrete actie, laat staan resultaten, nog nauwelijks iets te vertellen.

I want to be your favorite hello and your hardest goodbye

En dan dat gesprek met de eindverantwoordelijke voor HR en Talentontwikkeling binnen een organisatie met meer dan 3000 medewerkers verspreid over meerdere landen. Door de kretologie als kpi, agile, lean, candidate journey, EVP, QoH en TTH zag ik het plezier niet meer dat deze organisatie kan hebben in het vinden, binden, boeien en doen bloeien van hun medewerkers.

Deze laatste ervaring deelde ik al in een bericht op LinkedIn. Ik schreef erbij dat ik hem later nog een mailtje had gestuurd om hem voor het gesprek te bedanken. In dat bericht had ik de volgende quote gevoegd: ‘I want to be your favorite hello and your hardest goodbye’. 

In mijn ervaring gaat het dus goed wat betreft de arbeidsparticipatie van statushouders. Natuurlijk wil ik, samen met ondernemers, werkgevers en werkzoekenden nog veel meer leren, ontdekken, experimenteren en uitbreiden. Dat het goed gaat is fijn, dat het nog beter wordt, is mijn streven.

Ik heb er al zin in het komende jaar nog meer organisaties en talent samen te brengen tegen elkaar te laten uitspreken: ‘I want to be your favorite hello and your hardest goodbye’