Komt een kandidaat met niqaab bij de recruiter

Op papier was ze een perfecte match. Haar CV paste zodanig goed bij het vacatureprofiel dat de afdelingsmanager en ik hadden opgesteld, dat wij, noem het verwachtingsmanagement, haar CV niet alleen binnen het managementteam hadden besproken, maar ook enkele medewerkers die, al hadden ze geen directe invloed op het wervingsbeleid, invloedrijk waren binnen de organisatie, hadden geïnformeerd.

Toen ik dan ook mijn laptop dicht klapte, mijn stoel naar achteren schoof, opstond, haar CV, een notitieblok en mijn pen pakte en naar de lift liep om haar bij de receptie op te halen en met haar het sollicitatiegesprek in te gaan, kreeg ik van diverse medewerkers een glimlach of een opgestoken duim toegeworpen. ‘Go for it’, leken ze allemaal te zeggen, ‘doe alles wat je kunt en haal deze kandidate binnen’.

Ik stapte de lift uit. Groette onze receptioniste. Stapte door richting het zitje waar bezoekers, nadat ze een kopje koffie of een glas thee aangeboden is, kunnen zitten in afwachting op het moment dat zij door hun afspraak worden opgehaald, en zag…. 

De vrouw met wie ik een afspraak had, die een CV had ingestuurd waar het volledig managementteam enthousiast over geworden was, die ik, zo lieten de collega’s mij op de weg hier naartoe fijntjes weten binnen moest gaan hengelen, droeg een niqaab.

Hoe moest ik dit de hiring manager uitleggen? Wat zouden de reacties onder de medewerkers zijn? Welk effect zou deze niqaab hebben op het aanvankelijk enthousiasme onder het managementteam? Hoeveel tijd, want haar sollicitatie maakte, vanwege haar niqaab, toch geen enkele kans, zou ik in het gesprek moeten steken? Of……?

Ik wist het niet. Eerlijk gezegd weet ik het nog steeds niet. Bovenstaande schets heb ik volledig uit mijn duim gezogen. In alle jaren dat, en dit zijn er inmiddels heel wat, ik op de een of andere manier betrokken was bij werving en selectie, heb ik nog nooit een kandidate met niqaab in procedure kunnen nemen. Ik heb dan ook geen enkel idee hoe ik zou hebben gereageerd en wat ik in een dergelijke situatie had gedaan.

Ik was al veertig, toen ik mijn eerste ontmoeting met een vrouw in niqaab had. De afgelopen vijf jaar heb ik er een aantal - ze zijn op twee handen te tellen - gesproken. In deze jaren zag ik enkelen hun niqaab afzetten, waar een paar andere vrouwen er juist voor kozen een niqaab te gaan dragen. 

Hoe ik over de niqaab denk, vind ik weinig relevant. Feit is dat er een wet, al beschouw ik deze veel meer gemaakt voor de bühne dan dat ze daadwerkelijk een probleem oplossen zou, is aangenomen en ben ik van mening dat iedere wet, ook deze dus, dient te worden nageleefd en te worden gehandhaafd. 

Ik merk bij mezelf wel een irritatie wanneer men, uit welke hoek dit ook komt, stelt dat de wet vrouwen die een niqaab dragen helpt zich te bevrijden en dat de niqaab een symbool is van de onvrijheid waarin deze vrouwen gevangen zouden zitten. In hoeverre dit waar of niet waar zou zijn, kan ik namelijk niet beoordelen en daar wil ik dan ook niets over zeggen. Ik ben echter wel van mening dat een vrijheid die opgelegd wordt, op basis van de overtuigingen van anderen, zelfs wanneer deze anderen de grote meerderheid vertegenwoordigen, nooit of te nimmer een echte vrijheid kan zijn.

Ik help werkgevers bij hun vindtocht naar nieuwe medewerkers voor de organisatie. Hierbij kijk ik naar de type vaardigheden die de organisatie nodig heeft, naar de persoonlijkheden die het bedrijf zouden versterken en naar kennis, ervaring, motivatie en toegevoegde waarde die voor de werkgever, zowel op korte als op de langere termijn, van betekenis gaan zijn. 

Mensen die op zoek zijn naar een nieuwe werkomgeving kunnen ook bij mij terecht. Hierbij kijk ik niet naar achtergrond, schoenmaat of naar de persoon met wie jij, hand in hand, door de stad loopt. Draag jij een niqaab, zal ik zeggen dat dit, net zo min als wanneer jij, zichtbaar, getekend bent met tal van tattoos, de kansen op de huidige arbeidsmarkt niet zal bevorderen. Ik maak het niet mooier, noch dat ik de behoefte heb het lelijker te schetsen.

Ik geloof dat zodra jij je richt op wat de ander, hoe verschillend hij of zij ook ogenschijnlijk is, voor jou kan betekenen, er plots vele deuren voor je open gaan. Waarheen deze nieuwe ingangen jou gaan leiden, zal enkel de toekomst ons kunnen vertellen. Eén ding kan ik je wel beloven. Je zult veel minder vaak jouw neus  tegen een gesloten deur stoten.