Waarom goede professionals durven te huilen
De laatste keer dat ik, in werkverband, een traantje liet, is een week geleden. Ik had gesproken op het grote podium bij Hiring Success Europe. Samen met Pieter Eijck en Anne, had ik, onder de titel ‘OMG, our CEO wants to hire refugee’ inzichten en tips gedeeld met betrekking tot het werven van Statushouders. De volgende dag stond het congres, georganiseerd door SmartRecruiters, in het teken van ‘Walk your talk’.
We brachten, simultaan, 300 gesprekken tot stand tussen recruiters en werkzoekenden. De werkzoekenden kwamen uit iedere denkbare groep die het in de arbeidsmarkt nog niet zo eenvoudig heeft; doven, slechtzienden, autisten, ouderen, ex-gedetineerden, voormalig prostituees. Ik had ruim zestig statushouders voor dit event uitgenodigd.
Dat dit ‘Reverse Recruiting’-event aanvankelijk een enorme chaos werd, was te voorzien. Toen iets later, in alle ruimtes in het Compagnietheater, gegons van alle gesprekken te horen was, en ik de lachende gezichten zag, vond ik dit hartverwarmend.
Er werden relaties aangegaan, ervaringen uitgewisseld, tips gedeeld. Naast ontluikende vriendschappen, werden er vooral bruggen geslagen en een inclusieve voedingsbodem gelegd om met en voor elkaar van betekenis te kunnen gaan zijn.
Aan het eind van de afsluitende netwerkborrel, stapte een jongen met statushoudende achtergrond op mij af. Hij bedankte mij uitvoerig voor de uitnodiging en deelde zijn enthousiasme over de gesprekken die hij gevoerd en de mensen die hij ontmoet had.
‘Eugène, dit is de eerste keer, na mijn vlucht en sinds mijn aankomst in Nederland, dat ik mij een getalenteerd professional voelde in plaats van een Statushouder’, zei hij
Op dat moment brak ik. Ik wilde de tranen niet meer tegen houden, waarbij het nog maar de vraag is of ik het had gekund. Ik huilde, in de armen van Roy Baladi, temidden van allerlei mensen tijdens een groot netwerkvent. Gordon Lokenberg schijnt hier zelfs, zo heb ik horen zeggen, een schitterende foto van gemaakt.
Op de vraag van iemand of ik het niet vervelend had gevonden om en plein public in tranen te zijn uitgebarsten, kon ik slechts met een glimlach antwoorden. Hoezo? Succes komt niet zonder tegenslag. Verandering ontstaat niet zonder slag of stoot. Ieder groeiproces kent zijn groeipijnen en zonder verdriet geen blijdschap. Toch?
Dat Arjen Robben, nadat hij, op aangeven van Sneijder, alleen op het Spaanse doel afgaat en zijn inzet door de grote teen van Casillas gestopt ziet, waarna Nederland de WK-finale, in de verlenging verliest, menig traan zal hebben gelaten, is voor iedereen eerder logisch dan verwonderlijk.
Zo zal iedereen het ook volkomen begrijpen dat Ariana Grande, voor haar concert tijdens de Manchester Pride, in de stad waar na afloop van haar concert op 22 mei 2017, 22 mensen om het leven kwamen bij een zelfmoordaanslag, bloednerveus en in tranen was.
De BBC turfde dat Barack Obama, in zijn acht jaar presidentschap, zeven keer publiekelijk heeft gehuild. In de ogen van commentatoren liet hij hiermee zien, hij was immers al capabel bevonden, dat hij ook gevoelig en menselijk is.
Wanneer je met ziel en zaligheid doet waarin je gelooft, waartoe je bent opgeleid en waarin jij plezier vindt, kom je, zoals sporters vaak zeggen ‘in the zone’. Het is als een magische staat van zijn waarin alles, volledig ontspannen en moeiteloos, als vanzelf lijkt te ontstaan.
Je waant je onaantastbaar, Alles wat je aanraakt verandert in goud. Ieder initiatief blijkt het begin van een nieuw succesverhaal. En hoewel jij één brok positieve energie ervaart, staat jouw zenuwstelsel onder hoogspanning en is het uiterst gevoelig voor iedere prikkel.
Wanneer je dan plots geconfronteerd wordt met wat je allemaal aan het doen bent en beseft welke betekenis je met elkaar aan het realiseren bent, kunnen, hier hoeft niet eens tegenslag of een ingrijpende gebeurtenis aan de basis te staan, tranen jouw ogen vullen.
Sta eens stil, terwijl ik mijn vindtocht naar een nieuwe klus voortzet, bij de vraag wanneer jij, in jouw werk, voor het laatst hebt gehuild. Ik ben benieuwd wat dit met jou doet, wat het je zegt en welke betekenis jij eraan gaat geven.